Είναι καλύτερο λάδι το αγουρέλαιο;
Δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Το αγουρέλαιο είναι το πρώτο λάδι της σοδειάς, που συλλέγεται από άγουρο ακόμα καρπό. Υπάρχει τον πρώτο μήνα της σοδειάς, συνήθως Οκτώβρη, και πάντα σε περιορισμένη ποσότητα. Είναι πράσινο γιατί ο ελαιόκαρπος είναι ακόμα πράσινος και άγουρος.
Έχει πλούσια και πικάντικη οσμή και μια πιο πικρή χαρακτηριστική γεύση, λόγω μη ωρίμανσης του καρπού. Είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες (αντιοξειδωτικά) γι' αυτό έχει πιο έντονα χαρακτηριστικά, αλλά με τον καιρό εξασθενούν και το λάδι γίνεται ίδιο με το έξτρα παρθένο.
Λόγω της πιο πικρής γεύσης έχει φανατικούς θαυμαστές, αλλά οι περισσότερο προτιμούν πιο γλυκιά γεύση που δίνουν οι ώριμοι καρποί ελιάς. Δεν έχετε παρά να το δοκιμάσετε και να δείτε αν σας ταιριάζει γευστικά. Είναι προσωπική υπόθεση η επιλογή του. Η τιμή του δεν διαφέρει από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Παίζει ρόλο το χρώμα του λαδιού στην ποιότητα;
Δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης το χρώμα του λαδιού. Ανάλογα την περιοχή που βρίσκεται ο ελαιώνας, αν είναι ποτιστικός ή όχι, την σύσταση του εδάφους, τις κλιματολογικές συνθήκες, το είδος της ελιάς, αλλά και τον καιρό της συγκομιδής, το λάδι έχει διαφορετικό χρώμα.
Αν το λάδι είναι πράσινο, χρυσοκίτρινο ή χρυσό δεν θεωρείται καλύτερο ή χειρότερο. Δεν αποδεικνύει την ποιότητα το χρώμα του λαδιού, παρά μόνο τον βαθμό ωρίμανσης του καρπού ή την ποικιλία. Στα πρώιμα στάδια συγκομιδής είναι πιο πράσινο γιατί επικρατεί η χλωροφύλλη, ενώ στα τελικά στάδια ωρίμανσης είναι πιο χρυσαφί γιατί επικρατούν οι καροτίνες.
Αυτό που πρέπει να προσέχετε είναι το απαλό χρωμα του λαδιού που δεν δείχνει την πυκνότητά του φυσικού χυμού μιας ελιάς (σαν το σπορέλαιο) γιατί πιθανότητα είναι αλλοιωμένο ή νοθευμένο.
Μπορώ να χρησιμοποιήσω το ελαιόλαδο άφοβα στην φριτέζα;
Μπορούμε να σας εγγυηθούμε μόνο για την δική μας παραγωγή, ότι η χρήση του ελαιολάδου μας στην φριτέζα είναι εντελώς ακίνδυνη για την συσκευή σας, πόσο μάλλον για την υγεία σας. Τα σπορέλαια έχουν το μύθο ότι είναι ελαφριά λάδια και είναι καταλληλότερα. Αντιθέτως. Αλλοιώνονται σε υψηλές θερμοκρασίες, έχουν ίδιες θερμίδες με το ελαιόλαδο και πολύ λιγότερα θρεπτικά συστατικά, αφού περιέχουν περισσότερα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Δεν θα σας έλεγα ότι απλώς ελεύθερα επιτρέπεται, αλλά ότι επιβάλλεται.
Όταν τηγανίζω πρέπει να αλλάζω το λάδι κάθε φορά;
Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα έλαια, το ελαιόλαδο έχει την ιδιότητα λόγω των πλούσιων μονοακόρεστων οξέων και των βιταμινών, να μην αλλοιώνεται η σύστασή του στις υψηλές θερμοκρασίες. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα να το επαναχρησιμοποιήσουμε με ένδειξη την αλλοίωση του χρώματός του, όταν πρέπει να πεταχτεί, κάτι που δεν συμβαίνει με τα άλλα έλαια που μπορούν να μας «παραπλανήσουν».
Βέβαια προτείνεται να μην χρησιμοποιείται πολλές φορές και να μην ξεπερνά τους 220 βαθμούς η θερμοκρασία, γιατί φυσικό είναι να αλλοιώνεται κι αυτό διατροφικά. Αλλά σε καμία περίπτωση η διάσπαση του δεν μπορεί να αποβεί επικίνδυνη, όπως γίνεται με τόσα άλλα σπορέλαια, που δημιουργούν κατά το τηγάνισμα επικίνδυνα λιπαρά οξέα για τον οργανισμό. Το ελαιόλαδο είναι το καλύτερο λάδι για τηγάνισμα και οικονομικό, εφόσον μπορεί να χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές.
Γιατί φημίζεται η ποικιλία Μανάκι ως από τις καλύτερες στον κόσμο;
Η ελιά έχει πολλές ποικιλίες οι οποίες δεν αποδίδουν την ίδια ποιότητα λαδιού. Φυσικά η ποιότητα σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται και από την περιοχή και τις συνθήκες παραγωγής, αφού η ίδια ποικιλία σε διαφορετικά εδάφη δίνει διαφορετικά χαρακτηριστικά στο ελαιόλαδο. Ωστόσο το Μανάκι είναι από τις καλύτερες ποικιλίες παγκοσμίως, δίνει πλούσια γεύση, ωραίο χρώμα και τέλειο άρωμα που δεν πικρίζει.
Αντίθετα, για παράδειγμα ενώ οι ελιές Καλαμών είναι πολύ νόστιμες όταν τις τρώμε, δίνουν λάδι που γευστικά είναι πολύ χαμηλότερης ποιότητας.
